Η ντουλάπα

Το βιβλίο, με απλό τρόπο και με σαφή εικονογράφηση, μας μιλά για το πώς μπορεί ένα μικρό παιδί να κινδυνέψει να φτάσει στον εσωτερικό του διχασμό, εκτός εάν η παρέμβαση του ενηλίκου είναι πράγματι υποστηρικτική και στοργική. Το βιβλίο δεν μιλά ευθέως ούτε καν εμμέσως για μια κρυμμένη ομοφυλοφιλία. Μιλά για ταυτότητες, έμφυλες ταυτότητες που δεν ορίζονται πια βάσει του μανιχαϊστικού διαχωρισμού σε αγόρια και κορίτσια με πολύ συγκεκριμένα και στερεοτυπικά χαρακτηριστικά των φύλων. Μιλά για την ατομικότητα, για την πολύ προσωπική ταυτότητα έτσι όπως σχηματίζεται πολύ πρώιμα σε ένα μικρό αγόρι. Μιλά κυρίως για το αυθεντικό βίωμα που ορίζει αυτό που είμαστε, παρά τους όποιους κανόνες ή διευθετήσεις που θέλουν να μας επιβάλλουν άλλοι. Μιλά για έναν εαυτό υπό διαμόρφωση που ακριβώς επειδή είναι εαυτός δεν μπορεί παρά να διαμορφώνεται μέσα από τα βιώματα του καθενός. Και αυτό συμβαίνει –γιατί έτσι είναι- σε μια πολύ μικρή ηλικία.

Αυτή, λοιπόν, η χρήση των χρωμάτων και η ντουλάπα ως μέσο για να αποκαλύπτεται μια κρυμμένη επιθυμία έμφυλης ταυτότητας έχουν το νόημά τους: Από τη μια, δείχνουν όλες αυτές τις ψυχικές διεργασίες του μικρού αγοριού που λόγω της ηλικιακής του ανωριμότητας δεν είναι σε θέση να τις μορφοποιήσει σε λέξεις. Τις εκφράζει με πράξεις και εν γένει με μη ειπωμένες, αλλά αναμφίβολα αναγνώσιμες και αναγνωρίσιμες εκφράσεις. Από την άλλη όμως, αποτελούν το μυθοπλαστικό υλικό για να στηθεί μια καλογραμμένη, με ευαισθησίες εικονογραφημένη μικρή ιστορία όπου … όλα τα χρώματα είναι για όλα τα παιδιά. Και κυρίως σηματοδοτείται μια ιστορία προδρομική για την ελληνική παιδική λογοτεχνία –όχι για την ξένη, πάντως- όπου το υπό διαμόρφωση φύλο τίθεται ως η βασική θεματική σε ένα βιβλίο (και) για τις μικρές ηλικίες παιδιών.

Μένη Κανατσούλη, www.oanagnostis.gr

Η εικονογράφηση της Ζακλίν Πολενάκη ζωγραφίζει με έναν ασυνήθιστο πλούτο εναλλαγών στα χρώματα τα οποία κινούνται από την ένταση στην ουδετερότητα και το παλ και ασφαλώς από τα μπλε-γαλάζια στα ροζ-μοβ. Θα έλεγες ότι η εικονογράφος χρησιμοποιώντας μια μεγάλη γκάμα των χρωμάτων και αποχρώσεών τους, ουσιαστικά προσπαθεί να τα απενοχοποιήσει στη χρήση τους, να αποκαταστήσει την αύρα τους, να τα θέσει στην υπηρεσία του ήρωα και των συναισθηματικών μεταβολών του.

Το σχήμα δίφυλλης ντουλάπας του βιβλίου είναι ιδιαιτέρως επιτυχές.

Έχουμε ένα πολύ αξιόλογο βιβλίο που θα αποτελέσει σημείο συζήτησης αλλά και αναφοράς για τις στερεοτυπικές συν-υποδηλώσεις μας.

Απόστολος Πάππος, www.elniplex.com