Φιγκ και Φογκ

Μαρία Σούμπερτ,
Για τα περισσότερα παιδιά τα αντικείμενα έχουν ψυχή. Βάζουν τα κουκλάκια τους για ύπνο κάθε βράδυ, μιλάνε στους μαρκαδόρους όταν αυτοί τελειώνουν και τους ζητάνε να αντέξουν λίγο ακόμα, περιγράφουν τις εμπειρίες τους μέσα από τα αντικείμενα και τα παιχνίδια τους. Ένα κουκλάκι που είναι θυμωμένο λέει κάτι για το ίδιο το παιδί που παίζει μαζί του. Ή μια παντόφλα. Συγνώμη, ένα ζευγάρι παντόφλες.

Ο Αλέξανδρος Πράσσας γράφει ένα παιδικό βιβλίο με ήρωες ένα ζευγάρι γάτες. Παντόφλες- γάτες. Οι γάτες του όμως δεν είναι συνηθισμένες παντόφλες. Με τη βοήθεια της μαμάς που κάθε χρόνο τους προσθέτει και μια ρίγα, οι παντόφλες αυτές συντροφεύουν την μικρή Ρόζα εδώ και αρκετά χρόνια. Μαζί της ζούνε πολλές περιπέτειες, μπαίνουν στο πλυντήριο, πετάνε στον αέρα, κρύβονται κάτω από το κρεβάτι, πετιούνται κατά λάθος στα σκουπίδια, βρίσκονται στον ακάλυπτο και κάνουν παρέα σε μια αρβύλα που μεταμορφώθηκε σε γλάστρα.

Οι γάτες λοιπόν αυτές, ο Φιγκ και ο Φογκ –που είναι ίσως και ο Φογκ και ο Φιγκ, ή τέλος πάντως τι θα γίνει αν ο Φιγκ γίνει ο Φογκ και πάει λέγοντας- περιγράφουν τη ζωή τους με την μικρή Ρόζα –λάθος, το δωμάτιο της Ρόζας περιγράφει την ιστορία τους. Μέσα από τις περιπέτειές τους, τις τρομάρες και τις ανακαλύψεις τους όμως παρακολουθούμε και την ίδια τη Ρόζα να μεγαλώνει.

​Το βιβλίο είναι γραμμένο με πολύ τρυφερότητα και χιούμορ, και μας τράβηξε τόσο πολύ την προσοχή που θελήσαμε να βρούμε τον συγγραφέα του. Επειδή όμως δηλώνει ντροπαλός, δεν θέλουμε να τον πιέσουμε παραπάνω και γι’ αυτό θα μιλήσουμε και με τους ήρωές του. Τον Φιγκ και τον Φογκ δηλαδή!

«Τα παιδιά έχουν ποδαράκια και τα ποδαράκια έχουν πατουσάκια και τα πατουσάκια -ενίοτε- φοράνε παντόφλες. Κι όταν παίρνουν και ξαμολάνε φτιάχνουν ατέλειωτες ιστορίες. Με τα πόδια τους και με τα χέρια τους και με τη φαντασία τους. Έτσι κάποτε «γεννήθηκαν» ο Φιγκ και ο Φογκ. Φανταστικές παντόφλες σε φανταστικά πατουσάκια.
​
Ετούτο το βιβλίο σταχυολογεί. Ό,τι πρόλαβε να δει κι ό,τι πρόλαβε να διηγηθεί ένα παιδικό δωμάτιο. Που γέμισε μια μέρα… με ιστορίες».

Αυτά μας είπε ο Αλέξανδρος Πράσσας και αμέσως έδωσε το λόγο στον Φιγκ και τον Φογκ.

Τζένη Κουτσοδημητροπούλου,

Ποιοι είναι ο Φιγκ και ο Φογκ; Μα οι παντόφλες της Ρόζας, φυσικά. Δυο γατίσιες παντόφλες.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσες περιπέτειες μπορούν να ζήσουν ένα ζευγάρι παντόφλες. Σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου το δωμάτιο της Ρόζας μας ταξιδεύει σε μια συναρπαστική περιπέτεια.Ο Φιγκ και ο Φογκ μπλέκονται σε μπελάδες, πέφτουν σε λάσπες και μετά ακολουθεί πλύσιμο στο πλυντήριο στις 1000 στροφές.Απολαμβάνουν την αλλαγή του χρόνου με φίλους, τρώνε τα πιο νόστιμα σοκολατένια αυγά το Πάσχα, κάνουν νέες φιλίες, δημιουργούν μικροπαρεξηγήσεις μέχρι που θα κινδυνεύσει η παντοφλένια ζωή του ενός.Και εκεί που η μία περιπέτεια ακολουθεί την άλλη, μια μετακόμιση έρχεται να φέρει τα πάνω κάτω. Τώρα; Τι γίνεται με την ιστορία μας και τον αφηγητή μας, τον τοίχο της Ρόζας; Τώρα που τα δωμάτια θα αδειάσουν και οι τοίχοι θα γυμνωθούν, οι αφηγήσεις θα τελειώσουν;

Ο κύριος Αλέξανδρος Πράσσας μας χαρίζει μια ευρηματική ιστορία με δύο πρωτοπόρους πρωταγωνιστές.Ο αφηγητής, ο τοίχος της Ρόζας, στέκεται ουδέτερος παρατηρητής και μας μεταφέρει με ολοζώντανες εικόνες τις περιπέτειες του Φικγ και του Φογκ.Πόσο συχνά δενόμαστε με διάφορα αντικείμενα; Συχνά θα έλεγα. Πόσο μάλλον με ένα σπίτι στο οποίο έχουμε ζήσει τόσες στιγμές, ασχέτως αν ήταν καλές, κακές, σημαντικές ή ασήμαντες. Είναι στιγμές που μας επηρέασαν, μας στιγμάτισαν και συνέβαλαν σε αυτό που είμαστε τώρα.

Τι αλλάζει τελικά με μια μετακόμιση; Τίποτα. Οι στιγμές θα συνεχίζουν να υπάρχουν. Θα υπάρχουν και θα καταγράφονται στη λίστα των αναμνήσεων. Γιατί, όπως λέει και ο συγγραφέας αυτού του υπέροχου βιβλίου: το σπίτι δεν είναι τα ντουβάρια, Ρόζα μου. Το σπίτι είμαστε εμείς. Όπου είμαστε εμείς, είναι και το σπίτι.Και πόσο δίκιο έχει. Εμείς κάνουμε τις στιγμές, εμείς δίνουμε ψυχή στα ντουβάρια.Το βιβλίο «Φιγκ και Φογκ» είναι καλογραμμένο, πρωτότυπο, διασκεδαστικό, με πολλές δόσεις χιούμορ που θα κρατήσει όμορφη συντροφιά στον κάθε ηλικίας αναγνώστη.Η εικονογράφηση της Ναταλίας Καπατσούλια έρχεται να συμπληρώσει το κείμενο. Με όμορφες, παιχνιδιάρικες εικόνες δίνει μορφή και κίνηση στην ιστορία μας.