Οχ, χταπόδι, λάθος πόδι!

cretalive.gr – 02/04/16

Οχ,χταπόδι, λάθος πόδι!, Αντώνης Παπαθεοδούλου, εικ: Πέτρος Μπουλούμπασης, εκδ.
Παπαδόπουλος
Ο Γιάννος είναι ένα …χταπόδι με οκτώ πόδια που σαν είναι μικρός ξέρει και κάνει πολύ
καλά ένα και μόνο πράγμα. Παίζει και τριγυρνάει στην πλατεία. Σαν μεγάλωσε όμως με
τόσες υποχρεώσεις και τρεξίματα, τα πλοκάμια του άρχισαν το καθένα να έχει ένα ρόλο
και μια δουλειά. Κι όλα πήγαιναν καλά μέχρι να μπλεχτούν κάποια στιγμή και να βρεθούν
σε …λάθος θέση και δουλειά . Η ζωή τότε αποκτά άλλο νόημα , πολύ γέλιο και άλλες
«συνήθειες».
Ευρηματικό, αστείο, με αστείρευτη φαντασία, αληθινό και γεμάτο με μπερδέματα. Από
εκείνες τις ιστορίες που αγαπούν τα παιδιά γιατί έχουν το αναπάντεχο και το προκλητικό.
Γιατί νοιώθουν πως ένα λαθάκι δεν είναι και τόσο πια σημαντικό κι ότι μπορεί να φέρει
άλλα αποτελέσματα κι άλλες καταστάσεις. Μπορεί να κάνει ένα παιδί να συλλογιστεί πώς
να βάλει τα «θέματα» του σε μια σειρά και την ίδια στιγμή να βρει λύσεις που δεν είχε
φανταστεί. Να νοιώσει πως δεν καταστρέφονται όλα με ένα λάθος αλλά μπορεί και να του
βγει σε καλό αρκεί να διαθέτει πάντα χιούμορ και …ανοιχτό μυαλό. Ένα βιβλίο για την …
αποδοχή, για το λάθος και το σωστό, για τον χρόνο που τρέχει με …όλα του τα πόδια
τόσο πολύ που συχνά κι αυτός μπερδεύεται. Αυτό είπαν και τα παιδιά στο σχολείο:
« Ένα βιβλίο για τα καλομπερδέματα, κυρία!»
« Ένα βιβλίο για τα επαγγέλματα!»
« Ένα βιβλίο για τη μαμά μου, πού όλο τρέχει και δεν προλαβαίνει…»
« Ένα βιβλίο γλυκό σαν φράουλα παγωτό»
« Ένα βιβλίο ανακατεμένο και αστείο »
«Ένα βιβλίο για τους μεγάλους που κάνουν λάθη και στεναχωριούνται! »
Κι εγώ θα προσθέσω πως είναι ένα ακόμα ευφυές παιδικό βιβλίο από τον Αντώνη
Παπαθεοδούλου με εκπληκτική , προσιτή και αγαπημένη εικονογράφηση από τον Πέτρο
Μπουλούμπαση. Αφαιρετική και συγχρόνως γεμάτη με χρώμα και σκίτσο που θα
λατρέψετε.
Ένα βιβλίο που δεν έχει ηλικία, αγαπητό κι από τις μαμάδες του …κόσμου κι ίσως και τους
μπαμπάδες. Όλους εμάς που ο χρόνος, οι συνθήκες και όσα ζούμε μας βάζουν …
τρικλοποδιές και συχνά μπερδεύουμε τα ποδιά μας. Που τρέχουμε να προλάβουμε όσα
δεν …προλαβαίνουμε και που συχνά θα πρέπει να ΄χουμε τα …πόδια μας σε χίλια δύο
μέρη γιατί κι από την βιασύνη τα λάθη έρχονται το ένα μετά το άλλο. Χιούμορ και ανοχή
χρειάζεται στα δύσκολα, κατανόηση και λιγότερες …υποχρεώσεις.
Για παιδιά από 5 χρονών ίσαμε όσους πιστεύουν τις έξυπνες ιστορίες και τα …παραμύθια!

elniplex.com – 16/05/16

Οχ, χταπόδι, λάθος πόδι, των Αντώνη Παπαθεοδούλου και Πέτρου Μπουλούμπαση
16/05/16
Ένα χταπόδι. Ο Γιάννος. Όπως όλα τα χταπόδια έχει οχτώ πόδια. Μικρά τα πόδια του
έπαιζαν. Μεγαλώνοντας, έγιναν όλα τρανοί επαγγελματίες. Το πρώτο είναι γιατρός, το
δεύτερο μάγειρας, το τρίτο πυροσβέστης, το τέταρτο οικοδόμος, το πέμπτο
ζαχαροπλάστης, το έκτο φωτογράφος, το έβδομο κηπουρός και το τελευταίο κουρέας.
Έλα όμως που κάποιες φορές ο Γιάννος στραβοξυπνάει και το ένα πόδι στη δουλειά του
άλλου πάει. Κι απίθανα μπερδέματα συμβαίνουν. Πάνε οι φίλοι του στο γιατρό κι εκείνος
του λέει να βάλουν κόκκινο πιπέρι και μουστάρδα. Τότε όλοι καταλαβαίνουν πως δεν είναι
το πόδι-γιατρός αλλά ο μάγειρας. Γελούν και λένε “Οχ, χταπόδι, λάθος πόδι”. Κι άλλες
φορές πάνε στον ζαχαροπλάστη ζητώντας του παγωτό και εκείνος τους μαλώνει λέγοντάς
τους “παγωτό μ’ αυτό το κρύο;”. Δεν είναι ο ζαχαροπλάστης ασφαλώς, είναι το πόδι που
έγινε γιατρός.
Τέτοια μπερδέματα γίνονται πολλά με τα πόδια του Γιάννου. Πάντα όμως, όταν το χταπόδι
έχει στείλει λάθος πόδι στη δουλειά του άλλου, οι φίλοι του το καταλαβαίνουν. Κι ο Γιάννος
παίρνει τα πόδια του, τα μαλώνει λιγάκι και στη δουλειά τα ξαναστρώνει.
Χιούμορ; Πολύ. Φαντασία; Ακόμα περισσότερη. Μια σύντομη ιστορία, χτισμένη σε στίχους
με ομοιοκαταληξίες που σε κάνει να περνάς καλά διαβάζοντας ή ακούγοντάς την. Τη
δοκίμασα ήδη στα παιδιά μου και εκείνα τα 10-12 λεπτά της ανάγνωσης γοητεύτηκαν κάθε
φορά που το χταπόδι είχε στείλει… λάθος πόδι.
Το πιο γοητευτικό όμως, θαρρώ πως το σκέφτηκα εγώ (σας έφαγα 6χρονα μου). Είδα αυτό
που ήθελε να πει ο συγγραφέας; Μπορεί όχι. Αυτό που ήθελα να δω εγώ; Όχι. Είδα αυτό
που γεννήθηκε στη σκέψη μου. Και ένας συγγραφέας πιστεύω πως αυτό θέλει να
πετυχαίνει πάνω απ’ όλα. Όχι μόνο να περνάς καλά με ένα βιβλίο, αλλά να σκέφτεσαι αυτό
που καταφέρνεις εσύ από την ιστορία του. Κι αυτό, το πολύ γοητευτικό που εντόπισα εγώ,
είναι η “κακή μέρα”. Ο Γιάννος δεν κάνει κάθε μέρα λάθος στα πόδια του. Αλλά, να,
έρχονται κάποτε κάτι μέρες που δεν είναι σαν τις άλλες. Στραβοξυπνάς. Δεν έχει κέφι.
Μπερδεύεσαι. Τα κάνεις λίγο σαλάτα όλα, ακόμα και τα ευκολότερά σου. Κανένας δεν
έστησε το Γιάννο στον τοίχο. Τον αγαπούν όλοι, ακόμα και μετά τα μπερδέματα. Τι πειράζει
ένα λάθος κάθε τόσο, στην κακή σου μέρα; Αφού όλοι ξέρουν ότι δεν είναι αυτός ο κανόνας
στη ζωή του Γιάννου.
Αυτή η κατανόηση, η ενσυναίσθηση στην κακή μέρα του άλλου, είναι από τις εξοχότερες
διαδικασίες σε ένα σχολείο, σπίτι, ομάδα. Τι παράδειγμα δίνεις δάσκαλε, γονιέ; Ότι κάθε
μέρα είσαι άψογος; Ότι όλες οι μέρες σου είναι ίδιες, αλάνθαστες; Ο, όχι, δάσκαλε και μάνα
μου, λάθος πόδι και λάθος πλευρό. Αφήστε που αυτή η κακή μέρα ενός παιδιού μπορεί να
δέχεται το “Οχ, χταπόδι, λάθος πόδι” ως σύνθημα. Κάθε φορά που ένα παιδί βρίσκεται
στην κακή του μέρα, ας είναι το χταπόδι μας που για κάποιο λόγο μπέρδεψε λίγο τα πόδια
του. Κι ίσως έβαλε λάθος τα παπούτσια του, χρησιμοποίησε παράξενα τα χέρια του ή
εκσφενδόνισε λίγο πιο δυνατά ένα παιχνίδι του.
Η σκληρή καταδίκη μιας συμπεριφοράς, που μάλιστα είναι σπάνια ή μεμονωμένη, δίχως
χιούμορ, δίχως χαμόγελο, θα πετύχει τη συχνότερη επανεμφάνισή της. Αυτό είναι αυτό
που σκέφτηκα εγώ. Εξάχρονά μου, δε ξέρω αν σας έφαγα τελικά. Γιατί εσείς, μπορεί να μη
σκεφτήκατε τόσο μεγαλειωδώς, αλλά είδα στο βλέμμα σας ότι περάσατε όμορφα με τα
λάθος πόδια του Γιάννου, του Αντώνη Παπαθεοδούλου.
Ο Πέτρος Μπουλούμπασης στήνει το δικό του σύμπαν, στις παρούσες και απούσες
λεπτομέρειες, στις νύξεις και τις σαφήνειες των σχεδίων και των μορφών του, τις γραμμές
και μεγέθη κάποιου παιδιού που ζωγραφίζει. Σε κάθε του δουλειά μου αφήνει ένα
παρόμοιο συναίσθημα. Ότι δεν προσπαθεί να με πείσει για το πόσο καλά ζωγραφίζει, ότι
δεν προσπαθεί να εικονογραφήσει απλά μια (καλή) ιστορία που του δόθηκε. Αλλά
ιστοριοποιεί (συγχωρέστε μου το αδόκιμο) μέσα από εικόνες μια ιστορία που άλλοτε
κάθεται πάνω σ’ εκείνη του κειμένου κι άλλοτε χαράζει το δικό της υπαινικτικό μονοπάτι.

kosvoice.gr – 02/03/17

Είναι πρόβλημα να έχεις πάνω από δύο πόδια, που καθένα από αυτό κάνει και
διαφορετική δουλειά και μάλιστα επαγγελματική! Και αυτό όχι για άλλο λόγο
αλλά γιατί ακόμα και ένας επαγγελματίας γιατρός – σεφ – αξιωματικός
πυροσβεστικής – οικοδόμος – ζαχαροπλάστης – φωτογράφος – κηπουρός –
κουρέας μπορεί μια μέρα να ξυπνήσει στραβά και τα πόδια να μπερδέψουν το
τι δουλειά κάνει το καθένα! Έτσι, ο γιατρός βάζει αλατοπίπερο στο πονεμένο
κεφάλι, φυτεύει με μπουλντόζα τις μιμόζες, βγάζει φωτογραφίες από την
πυροσβεστική σκάλα και άλλα παρόμοια ευτράπελα. Φαντασία να έχεις δηλαδή
και να ανακατεύεις ιδιότητες και ικανότητες, να μπερδεύεις υλικά και χρήσεις.
Για τα παιδιά; Αυτό θα μπορούσε να είναι εξαιρετικό βιβλίο – παιχνίδι! Με πιο
απλό παιχνίδι εκείνο της μνήμης, ποιο πόδι κάνει τι και τι μπερδεύτηκε με τι. Το
πιο όμορφο όμως και δημιουργικό θα ήταν εκείνο που στη διάρκεια της
ανάγνωσης θα επινοούνταν νέα ξεκαρδιστικά μπερδέματα από τα παιδιά. Το
γέλιο μέσα από κάθε καινούργιο μπέρδεμα θα ήταν μια αποτελεσματική
επικοινωνία και επαφή του γονιού (ή του ενήλικα αναγνώστη) με το παιδί, θα
έδινε ευκαιρία για πλησίασμα μέσω γέλιου, διασκέδασης, φαντασίας. Και η
φαντασία και τα περιθώρια να χωρέσουν μπερδεμένα πόδια στην ιστορία του
Γιάννου είναι απεριόριστα! Και η ανάγκη για πλησίασμα μεγάλων και μικρών
ακόμα μεγαλύτερο… Γιατί, ως ενήλικες, χαμένοι στις υποχρεώσεις και
τρέχοντας ακατάπαυστα να προλάβουμε ό,τι θέλουν και χρειάζονται τα παιδιά
(μας), μερικές φορές ξεχνάμε να κάνουμε το πιο βασικό: να είμαστε δίπλα τους
και να προσφέρουμε στιγμές γέλιου και απόλαυσης. Να λοιπόν μια ευκαιρία! Ο
Γιάννος το χταπόδι!