Γύρνα σπίτι, λέμε!

Elniplex.com – 04/04/19

Είναι φίλος του ο Αρκούδος του Πάπιου. Του έλειψε. Και τον αναζητά. Φτάνει σπίτι
του μα… ο Αρκούδος έχει φύγει για ψάρεμα για μια ολόκληρη εβδομάδα. Και τώρα
πώς θα περάσει μόνος του χωρίς τον Αρκούδο; Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι ο Αρκούδος
έφυγε για να αποφύγει όλους τους γείτονες που τον ενοχλούσαν κάθε τρεις και λίγο.
Ο Πάπιος αποφασίζει να κάνει πράγματα για να μην σκέφτεται ότι ο φίλος του λείπει.
Μπορεί και μόνος του να περάσει καλά. Μέχρι και ντραμς παίζει. Αλλά όχι. Του λείπει
ο φίλος του και θα κινήσει να τον βρει. Έχει όμως και ο Αρκούδος την ίδια άποψη;
Το εμπνευσμένο δίδυμο του Καληνύχτα, λέμε! (Τζόρι Τζον και Μπέντζι Ντέιβις)
παρατάσσει στο νέο βιβλίο του Αρκούδου και του Πάπιου όλα τα έξοχα υλικά της
ιδιαίτερης αυτής φιλίας μεταξύ του υποχόνδριου, εσωστρεφούς Αρκούδου και του
κοινωνικού, παρεϊστα Πάπιου. Λεπτεπίλεπτο χιούμορ, υπέροχο κείμενο, μετρημένο
λέξη λέξη, κινηματογραφικά αποτυπώμενοι πρωταγωνιστές/ χαρακτήρες και
εμβληματικοί υπαινιγμοί διαφορετικότητας, αλλιώτικης προσέγγισης της φιλίας και
της ιδιωτικότητας σε ένα βιβλίο που δεν είναι απλώς μια βραχεία ιστορία καληνύχτας
αλλά ένας κοφτός λογοτεχνικός θρίαμβος των picture book.
Τοπ επιλογή.

Και μαζί και μόνοι – Θεαθήναι – 19/04/19

Όταν κάτι φέρει την υπογραφή του Benji Davies είναι σχεδόν σίγουρο πως θα είναι
εξαιρετικό, ακόμα και αν η συμμετοχή του αφορά μονάχα την εικονογράφηση. Η
αλήθεια είναι πως τον John Jory δε τον γνώριζα, αλλά σίγουρα έγινα φαν του. Μιλάω
μπερδεμένα;

Θα τα ξεμπερδέψω. Ένα από τα πιο συνηθισμένα φαινόμενα των ανθρωπίνων σχέσεων
είναι πως όταν φτάνουμε αρκετά κοντά, μας πιάνει ένας πανικός πως θα χάσουμε τον
εαυτό μας. Πως θα γίνουμε ένα με τον άλλο –τον φίλο, τον σύντροφο, το σύζυγο, το
γονιό, το παιδί ή όποιον άλλο μπορείτε εσείς να σκεφτείτε. Για όσους μάλιστα από
εσάς έχουν περάσει από τις διαδικασίες μιας ψυχοθεραπευτικής ομάδας θα έχετε
παρατηρήσει πως στις πρώτες συναντήσεις δημιουργούνται μικροεντάσεις ανάμεσα
στο ποιος ξεχωρίζει περισσότερο, ποιος θα διατηρήσει τον ρόλο του «αντιφρονούντα»,
ποιος δεν θα ενσωματωθεί.
Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους μας είναι να χάσουμε την ταυτότητά μας, κάτι
που συνήθως συμβαίνει στις μαζικές διαδικασίες και στον όχλο. Οι χιλιάδες άνθρωποι
που χάνουν τις πατρίδες τους και τα δικαιώματά τους κατά τη διάρκεια των πολέμων
χάνουν συχνά και την ταυτότητά τους. Τις περισσότερες φορές νιώθουν μεγαλύτερη
ασφάλεια να συναναστρέφονται ανθρώπους με κοινά βιώματα.

Στην δική μας περίπτωση όμως, του πάπιου και του αρκούδου, μπορεί το βίωμα να μην
είναι τραυματικό –τουλάχιστον όχι στην περίπτωση του πάπιου, είναι όμως υπερβολικό
και συγχωνευτικό. Ο πάπιος αδυνατεί να φανταστεί τη μέρα του χωρίς τον αρκούδο.
Και δε φτάνει που θέλει να είναι όλη την ώρα μαζί, μιλάει και συνεχόμενα. Ο αρκούδος
από την άλλη δεν αντέχει άλλο. Αποφασίζει λοιπόν να φύγει –στα κρυφά- για μια
εκδρομή.

Οι συνέπειες;
Ο πάπιος θα τον ακολουθήσει, δεν μπορεί μακριά του.
Ο αρκούδος θα αρχίσει να δυσκολεύεται μόνος του στο δάσος.
Όταν ξανασυναντηθούν ο αρκούδος ανακουφίζεται. Μέχρι που δεν αντέχει και πάλι.

Πολλές φορές χρειαζόμαστε τον άλλο, ενώ όσο είμαστε μαζί του επιθυμούμε την
ηρεμία και μοναξιά μας. Έτσι και ο αρκούδος. Θέλει την παρέα του πάπιου, θέλει όμως
και την ησυχία του. Με τον ίδιο τρόπο και ο πάπιος θέλει την παρέα του αρκούδου,
αλλά δεν συνειδητοποιεί πως η πίεση που του ασκεί –και η πολυλογία του- είναι ικανά
να τον κάνουν να απομακρυνθεί.
Μανίκι οι ανθρώπινες σχέσεις, έτσι;
Στο μεταξύ διαβάζουμε το παραμύθι αυτό και γελάμε βροντερά κάθε βράδυ.