Φένια, η αγαπημένη των ήχων

‘-Το διαφορετικό πάντα τρομάζει τον άνθρωπο. Και τον τρομάζει περισσότερο υπαρξιακά όταν είναι ακόμα
αδιαμόρφωτη η προσωπικότητά του.
Το κάθε διαφορετικό κάνει ένα μικρό παιδί να αισθανθεί πως κινδυνεύει η τάξη που πάνω της στηρίζει την προσαρμογή του στον κόσμο των ενηλίκων.
Και όπως κάθε πλάσμα που διαισθάνεται τον κίνδυνο και τρομάζει, επιτίθεται.
Νομίζω πως όλο αυτό το κίνημα κατά της ενδοσχολικής βίας (που πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει) σε αυτό
το σημείο πρέπει να εδραιώνεται. Να βοηθήσει τον νέο άνθρωπο να κατανοήσει πως το διαφορετικό τις περισσότερες φορές είναι ενδιαφέρον. Μας προσφέρει την ευκαιρία να ανακαλύψουμε κάτι πιο πολύ από εκείνο που
η δική μας ταυτότητα μας έχει δώσει.
Διαφορετικό, λοιπόν, είναι και ένα παιδί που δεν έχει τις ίδιες κεντρικές ικανότητες με τα περισσότερα άλλα.
Διαφορετική είναι, λοιπόν, και η μικρή Φένια. Γιατί ανάμεσα στα άλλα παιδιά του σχολείου της είναι η μόνη που
δεν μπορεί να δει. Όταν τα άλλα επικοινωνούν μεταξύ τους και με τις πέντε αισθήσεις τους, εκείνη το καταφέρνει
με τέσσερις μόνο.
Η Γιώτα Αλεξάνδρου επέλεξε να διαχειριστεί αυτό το λεπτό θέμα, παρουσιάζοντας τον κόσμο της μικρής Φένιας
όχι από την δική της εμπειρία, αλλά από το πώς την παρακολουθεί ένα άλλο άτομο, πολύ κοντινό της – ο αδελφός της.
Έτσι ξεφεύγει από τον σκόπελο να περιγράψει κάτι που δε γνωρίζει η ίδια και παράλληλα καταγράφει ό,τι παρακολουθεί ο όποιος άλλος ζει ή τυχαίνει να βρεθεί δίπλα σε άτομο που δεν μπορεί να δει.    Μάνος Κοντολέων

– Το βιβλίο της Γιώτας Αλεξάνδρου, με την εξαίρετη εικονογράφηση της Έφης Λαδά, καταπιάνεται μ’ ένα
ιδιαίτερο θέμα. Με μοναδικό αφηγηματικό τρόπο, ιδανικά συνδυασμένο με τις εικόνες, η Γιώτα Αλεξάνδρου μας
παρουσιάζει μια ιστορία για ένα κορίτσι που έχει ιδιαίτερες ικανότητες και που αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με χαμόγελο. Για έναν κόσμο που δεν είναι ο συνηθισμένος και γι’ αυτό είναι ξεχωριστός, ανθεκτικός και ελπιδοφόρος.
Μια ιστορία που συγκινεί, αλλά κυρίως δείχνει στα παιδιά –και σε όλους τους ενήλικες– ότι μπορεί να υπάρχουν
δυσκολίες, όταν όμως τις αντιμετωπίζουμε στοργικά, κάτι καλύτερο μπορεί να έρθει, κι ότι ο μικρόκοσμός μας
δεν αποτελεί παρά έναν κόκκο άμμου στη χαώδη αμμουδιά του κόσμου. Γιατί αν σαν κόκκος κοιτάς τους άλλους
κόκκους άμμου, τότε δεν υπάρχει ελπίδα. Αν όμως κοιτάς τη θάλασσα, τότε όλα μπορούν να συμβούν.  Στέφανος Ξένος

– Μια ηρωίδα που δημιουργήθηκε όχι για να συγκινήσει, αλλά για να αφυπνίσει. Εμείς που έχουμε μάτια ας
τα χρησιμοποιήσουμε επιτέλους σωστά.    Ιωάννα Μπαμπέτα