“Τι γίνονται τα κλαδάκια όταν μεγαλώνουν; Ποιος ξέρει να μου πει; Ίσως να ξέρει το σύννεφο, το πουλάκι, ο αέρας και η βροχή.
Στο παραμύθι “Όσα κλαδιά και οι ρίζες”, στίχοι από παραδοσιακά τραγούδια εμφανίζονται σαν λόγια των στοιχείων της φύσης,
δίνουν απαντήσεις, μεταφέρουν τη σοφία τους και περιπλανιούνται πάλι στον χρόνο, όπως κάθε τι προφορικό που διασώθηκε.
Αυτό το παραμύθι δεν έχει ηλικία. Είναι για κλαδιά, είναι και για ρίζες.”

“Τα παραδοσιακά τραγούδια παρόλο το βάρος των χρόνων που κουβαλούν,
έχουν την ελαφρότητα και την ελευθερία να μεταφέρονται από γενιά σε γενιά,
σαν αποδημητικά που ξέρουν πού , πώς και πότε να γυρίσουν.

Στο παραμύθι που κρατάτε στα χέρια σας,
επιστρέφουν σαν λόγια των στοιχείων της φύσης.

Μικρά περάσματα από το πριν, στο τώρα και στο μετά.”