ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΝΩ ΤΩΝ 30€ ΕΝΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Όπως το σύμπαν δεν είναι επίπεδο, έτσι και οι σκέψεις μου αγκαλιάζουν πολλά και διαφορετικά.
Σαν καμπύλες που χρειάζονται ένα απαλό άγγιγμα, έτσι και οι Τέχνες∙ τις αγγίζεις για λίγο επιδερμικά και εκείνες ζωντανεύουν.
Οι αισθήσεις σου εντείνονται και εσύ αφήνεσαι να νιώσεις, μόνο αν τολμάς!
Μεγάλη τύχη να είσαι παρούσα ή παρών στην πρεμιέρα μίας παράστασης, δε συμφωνείτε; Πόσο μάλλον όταν γνωρίζεις κάποιους από τους δημιουργούς και τους αγαπάς ήδη από τα προηγούμενα υπέροχα που έχουν ετοιμάσει και έχεις δει/διαβάσει/ακούσει! Η παράσταση στην οποία αναφέρομαι λέγεται «ΔΙΠΛΑ – ΔΙΠΛΑ» και δεν είναι σαν καμία από όσες έχετε δει μέχρι σήμερα!
Θα ήθελα να μπορώ να σας μιλήσω με τις ώρες για τα συναισθήματα που ξύπνησε μέσα μου αντ’ αυτού, θα προσπαθήσω να συνδέσω τις σκέψεις που μου γεννήθηκαν με βιβλία. Δεν θα σας αποκαλύψω πολλά για την ίδια την παράσταση γιατί δε θέλω επουδενί να σας χαλάσω την αίσθηση της έκπληξης που σίγουρα θα νιώσετε όσο κυλούν τα λεπτά. Εμένα δεν με είχε προετοιμάσει κανείς κι έτσι, όχι μόνο απόλαυσα, μα συγκινήθηκα βαθιά. Εγώ συγκινήθηκα, τα παιδιά μου γέλασαν πολύ!!
Τελικά, δε χρειάζονται περίτεχνα σκηνικά, ούτε πλουμιστά κοστούμια, δε χρειάζεται καν ‘κοινή’ γλώσσα για να απολαύσεις ένα έργο. Η ανάγκη του γένους μας για επικοινωνία, σύνδεση, δημιουργία είναι πανανθρώπινη άρα και άχρονη δίχως περιορισμούς σε φύλα, θρησκεία, χρώμα. Πώς ένα θεατρικό κείμενο με ελάχιστες λέξεις μα κώδικα αξιοσημείωτο μου έφεραν στο μυαλό δύο πολύ ωραία βιβλία, θα το διαβάσετε ευθύς αμέσως.
Κε παραπόν; Μπελ! Λουκατί σελαμπίμ… τσέσιο!!
«Το Εθνικό Θέατρο ανεβάζει φέτος μετά από αρκετά χρόνια και μια καλοκαιρινή παραγωγή αφιερωμένη στους μικρούς του φίλους.
Μια συγκινητική και ταυτόχρονα ξεκαρδιστική παράσταση για θεατές από 3 ετών που θυμίζει σε όλους μας πως κάθε μας πράξη είναι κι ένα λιθαράκι σ’ ένα οικοδόμημα, που άλλοτε είναι ένα σπίτι, άλλοτε μια φιλία, άλλοτε μια δημιουργία, κι άλλοτε η ίδια η ζωή.
Οι πολυβραβευμένοι συγγραφείς παιδικού θεάτρου Άγγελος Αγγέλου και Έμη Σίνη (ιδρυτές της ομάδας ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ), συνεργάζονται ξανά με το Μικρό Εθνικό, σ’ αυτήν την παράσταση που μας γεννά δημιουργικά ερωτήματα: Από τι υλικά χτίζονται τα σπίτια, τα κτήρια, οι σχέσεις, η υπομονή, η εμπιστοσύνη;
Πώς αντιμετωπίζει κανείς τα εμπόδια και τις αναποδιές; Πώς διαχειριζόμαστε το λάθος μας;
Μπορούμε μόνοι μας ή είναι καλύτερα να ζητήσουμε βοήθεια; Να μοιραστούμε την ιδέα μας ή να την κρατήσουμε για τον εαυτό μας;
Η φιλία, η αξία της συνεργασίας και της προσπάθειας, η επιμονή, η χαρά της επιτυχίας αλλά και η αντιμετώπιση της αποτυχίας, έννοιες που απασχολούν όλα τα παιδιά της σχολικής και προσχολικής ηλικίας, αποτελούν βασικά θέματα της παράστασης αυτής, που καταπιάνεται με τη δημιουργία, τον πειραματισμό, τον αυτοσχεδιασμό.
Ο Φοίβος Συμεωνίδης σκηνοθετεί μια πολύχρωμη παράσταση με εφόδια τους κώδικες του βωβού κινηματογράφου και της slapstick κωμωδίας και δημιουργεί χώρο για διάδραση με τα παιδιά.
Οι μικροί θεατές παρακολουθούν μια όμορφη, αστεία και ταυτόχρονα συγκινητική ιστορία που εκτυλίσσεται σε ένα ανατρεπτικό σκηνικό που μοιάζει πολύ με οικοδομή. Καλούνται να συμμετάσχουν ενεργά σε αυτό το «κατασκευαστικό» πανδαιμόνιο, προτείνοντας, στηρίζοντας, χτίζοντας, γκρεμίζοντας, απαντώντας σε ερωτήσεις και συμβουλεύοντας τους ήρωες στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας.»
H παράσταση Δίπλα-δίπλα πραγματοποιείται και με την υποστήριξη του This is Athens City Festival, που διοργανώνει ο Δήμος Αθηναίων και υλοποιεί η Εταιρεία Ανάπτυξης και Τουριστικής Προβολής του Δήμου Αθηναίων (ΕΑΤΑ)
Στο σκηνοθετικό του σημείωμα, ο Φοίβος Συμεωνίδης ανέφερε μεταξύ άλλων,
“ο σκηνικός χώρος, που μεταμορφώνεται συνεχώς μπροστά στα μάτια των θεατών, λειτουργεί ως ένας χώρος παιχνιδιού όπου ένα είδος μεγάλου, τρισδιάστατου παζλ διαρκώς φτιάχνεται, χαλάει και ανασυντίθεται με νέο τρόπο, όπως ακριβώς συμβαίνει και στις σχέσεις των τεσσάρων ηρώων. Έτσι, μια συγκινητική ιστορία σχέσεων μετατρέπεται στην παράστασή μας σε μία οπτική κωμωδία γεμάτη δράση, gags, μουσική, χιούμορ, φαντασία, παιχνίδι και τέσσερις πολύ ιδιαίτερους χαρακτήρες που επικοινωνούν με μία δική τους γλώσσα που, αν και μας είναι άγνωστη, γίνεται άμεσα αντιληπτή.”
Κείμενο & εικονογράφηση: Julien Billaudeau
Μετάφραση: Βαγγέλης Σταυρόπουλος
Προτεινόμενη ηλικία: 4+
Εκδόσεις: Κόκκινο
«Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα. Απολύτως τίποτα.
Φυσικά, εδώ κι εκεί υπήρχαν μερικά δέντρα.
Όμως, αυτό δεν ήταν σχεδόν τίποτα. Μέχρι που έφτασε ο κύριος Κ…»
Σε μία από τις τελευταίες κυκλοφορίες των αγαπημένων μας εκδόσεων ΚΟΚΚΙΝΟ, γνωρίζουμε τον κύριο Κ και ξεκινάμε ένα ταξίδι μαζί του…Μέσα από λεκτικά παιχνίδια γύρω από το τίποτα και το όλα, ξετυλίγεται μπροστά μας η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους! Το ΤΊΠΟΤΑ του ανθρώπου ήταν ένα ολόκληρο οικοσύστημα που άνθιζε, φύση και ζώα που συνυπήρχαν αρμονικά! Σε αυτό το ΤΙΠΟΤΑ, λοιπόν – που για κάποιους ήταν τα ΠΑΝΤΑ- έρχεται ο κύριος Κ (στο πρόσωπό του οποίου αναγνωρίζουμε όλη την ανθρωπότητα) και ξεκινά να “λεηλατεί” το φυσικό ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ στο όνομα της προόδου, για να δημιουργήσει τις ιδανικότερες για εκείνον εγκαταστάσεις· δρόμοι, σπίτια, ταχυδρομείο είναι μόνο η αρχή… Όταν η απληστία θολώνει τη σκέψη του, φτιάχνει όλο και περισσότερα (…) “Κι έτσι έγιναν όλα.” Αυτά τα ΟΛΑ όμως με τί κόστος τα πετύχαμε; Κι ακόμη κι όταν έχουμε αυτά τα ΟΛΑ είμαστε ευχαριστημένοι ή αναζητούμε επί ματαίω λίγα ακόμη και λίγα ακόμη; Στο βιβλίο μία “γαλαζοπαπαδίτσα” θα γίνει αφορμή να γκρεμιστούν όλα· “Χρειάστηκε ένα τοσοδά τίποτα για να γυρίσουν και πάλι όλα στο απολύτως τίποτα.” Ο κύριος Κ μόνο τότε συνειδητοποιεί λοιπόν πως δε χρειαζόταν ΟΛΑ ΑΥΤΑ! Χρειαζόταν μόνο ένα σπίτι που θα αισθανόταν καλά εκείνος και δε θα είχε κόστος στο περιβάλλον! “(…) Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.”
Από την πρώτη σελίδα ένιωσα πως το συγκεκριμένο παιδικό βιβλίο είναι ξεχωριστό· πολύ ξεχωριστό!!
Χωρίς να πλατιάζει, κρύβει τόσα νοήματα πίσω από τις λέξεις που τόσο στο σπίτι όσο και στο πλαίσιο εκπαιδευτικής δραστηριότητας μπορείς να αναπτύξεις ποικιλοτρόπως! Ζητήματα όπως η εξέλιξη των κατοικιών, η σύσταση κοινωνιών, η οικολογία, η απληστία των ανθρώπων, ο υπερ-καταναλωτισμός, η ματαιότητα των πραγμάτων, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν αν δε φροντίζουμε το περιβάλλον, είναι κάποια από αυτά που μπορούν να συζητηθούν σε βάθος με αφορμή το “Από ένα τίποτα”.
Η εικονογράφηση σε μαγεύει, συμπληρώνει μοναδικά το περιεκτικό κείμενο και δίνει extra λεπτομέρειες!
Ένα ωραίο παιχνίδι είναι να προσπαθήσεις να εντοπίσεις και όσα υποδεικνύει το κείμενο (π.χ. “Μια πισίνα στην ταράτσα του πιο μεγάλου ξενοδοχείου).
Το συγκινητικό είναι πως στα σαλόνια του βιβλίου στα οποία βλέπουμε τον ιστό της πόλης να αναπτύσσεται, πάντα υπάρχει αυτή η “γαλαζοπαπαδίτσα” που προσπαθεί να επιβιώσει παρά το γκρίζο που επικρατεί!
Κατ’ αναλογία, στην καθημερινότητά μας, πάντα κάτι είναι εκεί να μας υπενθυμίζει τα λάθη που κάνουμε· πάντα κάτι μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου μα συνειδητά επιλέγουμε να μην το ακούμε!! Γιατί πρέπει να φτάσουμε άραγε στο ‘μη περαιτέρω’ για να αλλάξουμε τρόπο σκέψης;
Και μετά το ‘κατασκευαστικό’ κομμάτι περνάμε σε αυτό της διαφορετικότητας ή αν θέλετε σε αυτό του ‘πολιτισμού’.
Συγγραφέας: Gianni Rodari
Εικονογράφος: Beatrice Alemagna
Απόδοση: Αντώνης Παπαθεοδούλου
Προτεινόμενη ηλικία: 3+
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
«Το φεγγάρι του Κιέβου είναι το ίδιο φεγγάρι που βλέπουν όλοι, παιδιά και μεγάλοι σε όλο τον κόσμο. Το ποίημα του Τζάνι Ροντάρι που δημοσιεύτηκε πριν από 70 χρόνια στη συλλογή Filastrocche in cielo e in terra γίνεται παγκόσμιο σύμβολο ειρήνης.»
Οι εκδόσεις ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ το προτείνουν γιατί:
“Ο αγαπημένος συγγραφέας Gianni Rodari γράφει για την αγάπη και την αδελφοσύνη σε ένα ποίημα που θα συγκινήσει μικρούς και μεγάλους. / Η εικονογράφος Beatrice Alemagna –που θεωρεί τον Gianni Rodari πνευματικό της πατέρα– το εικονογράφησε σε χρόνο-ρεκόρ, δημιουργώντας ένα συγκινητικό βιβλίο. / Τα έσοδα της ελληνικής, αλλά και όλων των διεθνών εκδόσεων που κυκλοφορούν σταδιακά, διατίθενται για την υποστήριξη οργανώσεων που δρουν υπέρ των θυμάτων του πολέμου. / Την απόδοση στα ελληνικά έκανε αφιλοκερδώς ο βραβευμένος συγγραφέας Αντώνης Παπαθεοδούλου και τα έσοδα από τις πωλήσεις θα διατεθούν στους Γιατρούς του Κόσμου στηρίζοντας το έργο τους στην εμπόλεμη Ουκρανία.”
Ξέρω πως όλα αυτά τα δεδομένα οι περισσότεροι τα γνωρίζετε. Σειρά τώρα να σας πω τα υπόλοιπα. 15 στίχοι 9 εικόνες∙ ένα ποίημα, ένα βιβλίο.
«Ποιος ξέρει άραγε αν το φεγγάρι του Κιέβου είναι τόσο όμορφο όσο της Ρώμης το φεγγάρι.»
Ρητορική ή μη η ερώτηση της αρχής έχει μια απλή απάντηση!
Κλείστε τα μάτια σας, σκεφθείτε το φεγγάρι και πείτε μου τι βλέπετε. Το βλέπετε ολόκληρο, το σκέφτεστε σε σχήμα μισοφέγγαρου, το θυμάστε κατακόκκινο ή το ονειρεύεστε να ξεπροβάλλει από το ορίζοντα λίγο πιο πάνω από τη θάλασσα;
Τα παιδιά μου όταν ήταν μικρότερα πίστευαν πως το φεγγάρι μας ακολουθεί. Όπου περπατούσαμε μαζί κι αυτό.
Είχε μια τόση αφέλεια αυτή σκέψη μα και μία απέραντη τρυφεράδα. Κάποιος μας προστατεύει, μας φυλά∙ ένας πλανήτης, ένα ουράνιο σώμα, κάτι μεγάλο και εντυπωσιακό. Κάποιος φωτίζει το δρόμο να μη χάσουμε το μονοπάτι μας! «(…) οι ακτίνες μου, να ξέρεις, ταξιδεύουν χωρίς διαβατήριο παντού.»
Πόσο πιο απλά να μας το πει κάποιος για να το καταλάβουμε;
Γιατί να σκεφτούμε πως είμαστε κομμάτια ενός άλλου ουρανού απλά και μόνο επειδή κάποιοι τώρα έχουμε μέρα κι άλλοι έχουν νύχτα;
Όπου – ΟΠΟΥ- κι αν μένουμε, είμαστε άνθρωποι! Πώς μπορούμε λοιπόν να πολεμάμε ο ένας τον άλλον;
Πονάμε το ίδιο, γελάμε το ίδιο, ερωτευόμαστε το ίδιο, παλεύουμε για τα ‘θέλω’ μας το ίδιο.
Πώς γίνεται εμείς οι ‘ίδιοι’ άνθρωποι να ξεχνάμε μεγαλώνοντας και να διχαζόμαστε, να μισούμε, να θέλουμε το κακό ο ένας του άλλου;;
Αν οι λέξεις μπορούσαν να μεταφέρουν συναισθήματα, θα καταλαβαίνατε πόση αγανάκτηση νιώθω για έναν ακόμη πόλεμο, πόση ανησυχία για τα παιδιά μας που μεγαλώνουν σε έναν κόσμο που ακόμη ‘μαλώνει’.
Η παραπάνω εικόνα της Beatrice Alemagna είναι η ελπίδα μου. Ένα φεγγάρι – όλοι ίσοι.
Καλομοίρα Θεοχάρη,
Νηπιαγωγός, σύντροφος, μαμά, πολίτης του κόσμου και αναγνώστρια.
2) Οι εκδηλώσεις θα φωτογραφηθούν και θα βιντεοσκοπηθούν.
3) Σε περίπτωση επικαιροποίησης των πρωτοκόλλων ασφαλείας και υγιεινής για τον COVID-19, ενδέχεται να υπάρξουν αλλαγές είτε σε σχέση με τη διεξαγωγή της εκδήλωσης είτε σε σχέση με τον αριθμό των συμμετεχόντων.
