Το δώρο του παππού μου

Ένα μικρό αγόρι μόλις μετακόμισε σε μια μεγαλούπολη και όλα γύρω του μοιάζουν γκρίζα. Μια βροχερή μέρα πηγαίνει βόλτα με τον παππού του, ο οποίος θέλει να του χαρίσει ένα δώρο. Μόνο που το δώρο αυτό δεν είναι κάποιο καινούργιο παιχνίδι ή μια πεντανόστιμη λιχουδιά, είναι μια αδιάφορη πέτρα που όμως μέσα της κρύβει μια αναπάντεχη ομορφιά.

Τι χρειάζεται ένας άνθρωπος, όποια ηλικία κι αν έχει, για να ξεπεράσει μια κακή μέρα, μια κακή περίοδο ή ένα άσχημο γεγονός; Ενσυναίσθηση από ανθρώπους που θα του προσφέρουν μια στάλα ελπίδας ακόμη και στις πιο αντίξοοες συνθήκες, με ηρεμία και αγάπη. Όπως το μικρό αγόρι μαθαίνει από την πέτρα ότι όσο χάλια κι αν δείχνει με την πρώτη ματιά, μπορεί να κρύβει μέσα του κάτι πραγματικά σπουδαίο, έτσι και οι άνθρωποι, όσο μεγαλώνουν, μαθαίνουν να ξεχωρίζουν όλα εκείνα τα σπουδαία που τους προσφέρονται μέσα από τις εκατοντάδες δυσκολίες που καλούνται να αντιμετωπίσουν στη διάρκεια της ζωής τους. Τα δύσκολα αυτά μαθήματα της ζωής είναι καθολικά και όλοι οι άνθρωποι θα τα αντιμετωπίσουν ανεξαιρέτως φυλής, τάξης, φύλου, γιατί έτσι είναι η ζωή, ευτυχώς. Ξεδιπλώνεται με τις ομορφιές και τις ασχήμιες της στα πόδια όλων χωρίς να αξιολογεί ποιον έχει απέναντί της.

Η υπέροχη ιστορία του μικρού αγοριού και του παππού του είναι μια υπενθύμιση να προσπαθούμε πάντοτε να βλέπουμε την ομορφιά γύρω μας, πίσω από έναν τοίχο, σε ένα λουλούδι, σε ένα σμήνος πουλιών στον ουρανό. Είναι, παράλληλα, ένας ύμνος για τη σοφία που κουβαλούν οι πρόγονοί μας και αξίζει να δούμε και να ακούσουμε προσεκτικά.

Η Fiona Lumbers γράφει και εικονογραφεί μία ιστορία που δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε παιδιά, θα μπορούσε να αποτελεί κάλλιστα ένα εγχειρίδιο βοήθειας για κάθε ενήλικα που ξέχασε να ζει την κάθε μέρα και «έχασε» τον δρόμο του.

Γεωργία Σουβατζή, https://kokkinialepou.gr